Witryna Czasopism.pl

Krytyka literacka nie może żyć bez dyskusji o sensie krytyki, co widać również w debatach regularnie prowadzonych na łamach czasopism. Ubolewa się głównie nad tym, że wyszły z mody formy, które krytykę czyniły ekskluzywną. Nie ma w dzisiejszej prasie – powtarzają raz po raz malkontenci – miejsca na rozbudowane eseje, dominuje zminiaturyzowana recenzja, w której myśli trzeba odpowiednio sprasować, aby zmieścić je w niewielkiej kolumnie tekstu. Tę właśnie chorobę (jej echa widzę i u Uniłowskiego, i u Nowackiego) nazywam robakiem skrótowości [„Opcje” 3 (76) 2009].

Kongres Kobiet szeroko komentowany jest w rozmowie Beaty Kozak, Anny Lipowskiej-Teutsch i Agnieszki Mrozik pt. Kongres Kobiecistyczny. Dyskutantki zaakcentowały zdecydowaną przewagę na czerwcowej konferencji propagandy kobiecego sukcesu i jednocześnie potraktowanie po macoszemu tak istotnych kwestii, jak aborcja, przemoc wobec kobiet czy służba zdrowia. Agnieszka Mrozik zauważa, że „na kongres przyjechały kobiety raczej zamożne, często właścicielki firm, po to, aby w atmosferze sukcesu porozmawiać o minionych dwudziestu latach i przyszłości” [„Zadra” 3-4 (40-41) 2009].

Na kartograficznych wyobrażeniach kontynentu europejskiego pochodzących ze średniowiecza i ze wczesnej nowożytności w warstwie symbolicznej nie odnajdziemy nic zaskakującego. Wpisywanie kontynentu albo państwa w postać zwierzęcą bądź ludzką, a przez to − tworzenie programu ideowego poprzez mapę − nie jest pomysłem nowym. Przedstawienie naszego kontynentu jako mitologicznej Europy [jedna z takich grafik ozdabia bieżący numer „Kontekstów” 3 (286) 2009], córki władcy Sydonu porwanej przez Zeusa-byka, wydaje się równie naturalne, jak ideowe przedstawienie jedności i siły Niderlandów jako lwa.

Rozmowa Ilu nas jest i kim jesteśmy dotyczy sytuacji Polaków w Czechach (szczególnie na Zaolziu) oraz skomplikowanych stosunków polsko-czeskich. W polskich kręgach za Olzą trwa burzliwa dyskusja na temat tożsamości i zauważono to nawet w Warszawie. „Jeżeli można mówić o zaolziańskiej tożsamości, która w różnych kolorach istnieje, to mówiłbym również o tożsamości cieszyńskiej. Trzeba ją odbudować i wracać do bogatych tradycji wspólnej ziemi cieszyńskiej, żeby oddychała dwoma płucami – wschodnim i zachodnim” – uważa Józef Szymeczek („Śląsk” 10/2009).