Witryna Czasopism.pl

W najnowszym numerze „Pana Slawisty” (2/2009), pisma od jakiegoś czasu wychodzącego już jako nieregularnik, czeka na czytelnika długi wywiad z Michalem Vieweghiem (Pisarz o wielkiej skali głosu). Viewegh – obecnie największa gwiazda czeskiej literatury – w polskiej Wikipedii notorycznie nazywany jest czeskim Jerzym Pilchem i ma to mniej więcej tyle sensu, co nazywanie Dra House’a Kubusiem Fatalistą. Debiutował w 1990 roku książką Poglądy na morderstwo, która zaginęła gdzieś w potopie dysydenckich wydawnictw.

Wszystkie teksty, od pasjonującego wywiadu z prof. Alfredem F. Majewiczem po szkic Joanny Nowak Lunfardo, dotykają problemu zetknięcia się kultur i budowania językowych pomostów. Po lekturze numeru („Czas Kultury” 3/2009) okazuje się, że sytuacje komunikacyjne, w których przedstawiciele dwóch różnych kultur, dwóch różnych języków muszą się ze sobą dogadać, sprzyjają narodzinom nowych form językowych. Wprawdzie stają się one skandalem w oczach językowych purystów, ale dają tertium comparationis niezbędne do tego, by dwie, czasami diametralnie różne semantyki mogły się ze sobą spotkać.

Wojwodina. Dwa miliony mieszkańców. 300 tysięcy z nich to Węgrzy. 15% ludności. We wszystkich największych miastach regionu – ponad 50%. Właśnie węgierskim pisarzom Wojwodiny poświęcono nowy numer „Literatury na Świecie” (5-6/2009). Temat wybrano rozważnie. Nie jest on szaloną próbą ujęcia w jednym wydaniu wszystkich bardziej znaczących tendencji i zjawisk. Bohaterem numeru jest środowisko „Új Symposion” – najbardziej wpływowego pisma, wydawanego w języku węgierskim.

Eliza Piotrowska w tekście zatytułowanym Bohdan Butenko, mistrz humoru pisze o swoim bohaterze jak o twórcy uniwersalnym, czyli trafiającym do każdego. Wydaje się to o tyle trudne, iż według autorki Butenko to artysta o „nieprzeciętnej kulturze i wyrobionym smaku”. Nie sposób się z tym nie zgodzić. Butenko nie był tylko ilustratorem, ale sam również pisał. A gdy ilustrował, jego rysunki wzbogacały tekst o nowe treści. Tak jak w książce Henryka Bardijewskiego Baśń o latającym dywanie, w której akcja koncentruje się wokół niesfornego panicza Teo („Ryms” 6/2009).