Witryna Czasopism.pl

Głosy ewentualnych krytyków obecnego kształtu „Studium” ucichnąć muszą pokornie w zderzeniu z jubileuszowym, bo świętującym dziesięciolecie istnienia, numerze krakowskiego wydawnictwa, który to numer [4 (52) – 5 (53) 2005] należy uznać za wyjątkowy, dający się z przeczytać nieskrywaną przyjemnością prawie w całości (a owa całość to ponad 300 stron tekstu!). Słowem – jedno z najlepszych wydań pisma w ostatnim czasie, a kto wie, czy nawet nie w całej dziesięcioletniej karierze.

O samej Agacie Bielik-Robson powiedzieć z sensem da się, że jej wiedza (w tym filozoficzna) przytłacza zarówno zawodowych filozofów, niezawodowych filozofów, jak i niefilozofów, czyli wszystkich. Jest to przytłoczenie przyjemne i pożyteczne, dlatego ucieszyłem się, odnalazłszy w spisie zawartości „Res Publiki” najnowszej (1/2006) odsyłacz do tekstu zatytułowanego Ciasno, ciemno, duszno: hermeneutyka po Heideggerze i Vattimo pióra tejże autorki.

Na początek przyjrzyjmy się efektom mobilności współczesnego człowieka, pociągającej za sobą konieczność dostosowania profilu społeczno-politycznego państwa do sposobu życia jego obywateli. „Dziś, wobec ogromnej ruchliwości (…) wszystko się przemieszało. (…) Przyzwyczajamy się do tego, że nic nie jest oczywiste, że obok nas, a co najmniej – na ekranie telewizora możemy spotkać ludzi, którzy różnią się od nas we wszystkich możliwych wymiarach”, pisze w artykule sumującym poruszane w omawianym numerze „Więzi” tematy Tomasz Wiścicki.

Mesolongion – czytamy w magazynie „Mówią wieki” – symbol greckiej niepodległości, leży nad Zatoką Koryncką. Geogre Gordon Byron przyjechał tu, by Grecy mieli za co walczyć z Turkami, zajmował się bowiem szukaniem funduszy i godzeniem skłóconych. Niestety, przybył do miejsca wyjątkowo malarycznego i szybko zapadł na tę chorobę, przy czym medycy leczyli go, upuszczają krew, więc zmarł. Śmierć popularnego poety zmieniła stosunek rządów mocarstw zachodnich do sprawy greckiej.

Czy rzeczywiście rację mają złośliwcy, nazywając pierwszą część Opowieści z Narnii czwartą częścią Władcy Pierścieni? Oczywiście, podobieństw jest wiele: mamy bowiem dwie adaptacje powieści fantasy, na dodatek autorami pierwowzorów literackich są zaprzyjaźnieni ze sobą uniwersyteccy profesorowie, a za kamerami stanęli Nowozelandczycy: Peter Jackson i Andrew Adamson (skądinąd twórca Shreka). W przypadku obu utworów mamy do czynienia z walką dobra ze złem.