Witryna Czasopism.pl

Nie da się ukryć, że Stan wyjątkowy oraz Konsumowanie życia przypominają koncepcje wypracowane przez Foucault, dotykają problematyki wolności i zniewolenia we współczesnym społeczeństwie. Agamben wietrzy niebezpieczeństwo w nadużyciach władzy. Bauman natomiast największe zagrożenie dostrzega we wpływie konsumeryzmu na zachowanie jednostek. Obie koncepcje zdają się polemizować z popularnym swego czasu stwierdzeniem Richarda Rorty'ego: „(...) jeśli tylko zatroszczymy się o wolność, wolność zatroszczy się o wszystko inne”... [„Nowe Książki” nr 6/2009].

Sprowadzenie kwestii zaangażowania sztuki do ryzyka bycia „tubą systemu” groziłoby niebezpiecznym spłyceniem, zredukowaniem wyborów artysty do prostej dysjunkcji „angażujesz się albo nie”. Problem jest o wiele bardziej złożony, co więcej, od dłuższego czasu jest poważnie dyskutowany i − jak widać po tekstach zgromadzonych w „Recyklingu Idei” (12/2009) − może być skutecznie rozszerzony o sferę współczesnej muzyki poważnej. Jesteśmy nieco zapóźnieni w dyskusji dotyczącej miejsca sztuki w społecznych praktykach.