Witryna Czasopism.pl

„Psia Mać” (nr 4/2007) jest pismem interdyscyplinarnym, przeto zawiera również kącik roślinny – z cyklu Wiedz, na co lejesz. Dział ten ma już swoją historię, więc opisuje przypadki coraz bardziej specjalne. Tym razem – pomidory. Wyobraźmy sobie idącego ścieżką polskiego owczarka nizinnego, który postanawia podlać drabinkę z pnącymi się łodygami tychże roślin. Czemu jedne z owoców pomidorów są czerwone, a drugie uporczywie zielone? – pyta się w duchu owczarek. Kącik dostarcza mu podpowiedzi psychologicznej. Najnowsze badania, powiada, dowodzą, że ziarna, z których wyrastają przyszłe pomidory, jeśli przetrzymywane w ciemności, odbierają oseskom pomidorowości wszelką nadzieję i chęć do wzrostu. Przetrącony na starcie pomidor wcale nie chce dojrzeć i podręcznikowo marnieje. Taki los.

Ostatnie strony „Lajfy ha-…” (nr 1/2007) zarezerwowane zostały dla Poradnika młodego Lejka Ivana Zekwiszefskiego. Młody lejek, jak to lejek, ma wlot i odcięty dzióbek. Ukształtować da się łatwo i mało myśli. A jako że mało myśli, to trzeba go myśleć nauczyć. A najlepszym specjalistą od myślenia jest myśliciel Ivan Zekwiszefski. Tak więc, Ivan Z, nie używając kropek nad i pod literami, na ostatnich pięciu stronach przedstawia wywód, jak dobrze być małym lejkiem. I dobrze mu tak. Mądry ten myśliciel. Dobrze kształtuje Lejki.

Siłą „Dygotnika” pozostaje, jak zwykle, jego paradoksalna eseistyka. Tym razem – obok szóstej części flagowego tekstu redaktora naczelnego, poświęconego oczywiście Bojaźni i drżeniu – w numerze 1/2007 natrafiamy na uroczą miniaturkę Taniec św. Wita w przekroju wieków oraz na kontrowersyjne omówienie twórczości rzeźbiarskiej Wita Stwosza z perspektywy feministycznej (zwarta forma Ołtarza Mariackiego zostaje zinterpretowana jako symbol wszechobecnej przemocy patriarchalnego systemu kultury, a centralna scena Zaśnięcia NMP obrasta w coraz to nowe, nietypowe konteksty).