Witryna Czasopism.pl

Zdaniem Klejnockiego kultura jest w szponach „systemu” albo „układu”: „O czym mowa? O profitariacie – czyli, właśnie specyficznym – zamkniętym i spetryfikowanym – porządku wpływów, porządku hierarchicznym w kulturze, który jest ufundowany na lobbingu i klientelizmie, a udatnie ujawniającym się poprzez felietonowy dyskurs w mediach”. Z „układu” ciągną profity duże media, wydawnictwa i ich „klienci”, traci na nim sama kultura. To porażający obrazek, ale jednak chyba przerysowany.

Idea przyświecająca „Apeironowi” przypadła mi do gustu. Można by oczywiście dyskutować, jak ma się „otwartość” pisma do jego jakości, ale choć na pewno znajdą się liczni zwolennicy opcji przeciwnej, uważam, że lepiej dać szansę kilku grafomanom, niż odmówić jej jednej zdolnej osobie.

Dzisiejsi mniej więcej trzydziestolatkowie jadą do Jarocina, który stylizuje się na Jarocin lat 80., uwielbiają przygody Kapitana Żbika i wczesnego Hłaskę i naprawdę bardzo się starają, by przeszłość sobie przypomnieć i nie robić prania w pralce typu „Frania”. Owi trzydziestolatkowie martwią się również o Misia Uszatka, którego ktoś świsnął z łódzkiej wystawy i w ogóle – chcą mieć własne, ojczyste muzeum PRL-u, do którego mogliby od czasu do czasu zaprowadzić siebie, bliskich oraz gości z zagranicy.

Ponad trzydzieści lat po premierze filmu, który wstrząsnął purytańską Ameryką, dwaj filmowcy, Fenton Bailey i Randy Barbato, postanowili odpowiedzieć na pytanie, co tak rewolucyjnego było w Głębokim gardle. Rezultatem ich poszukiwań jest dokument Głęboko w gardle (niestety, polski tytuł jest bardzo nietrafiony), prezentowany w naszych kinach od 23 czerwca…