Witryna Czasopism.pl

Gdyby „Fronda” była wolna od przytoczonych przeze mnie błędów, zwiększyłaby się siła przekazu i rażenia poszczególnych tekstów, a co za tym idzie, być może pismo nieustannie pozyskiwałoby nowych i wiernych czytelników. Jednak błędy te zdają się być nieodzowną częścią charakterystycznej dla tego kwartalnika retoryki, mającej na celu nie tyle prezentowanie własnych poglądów, ile raczej atakowanie cudzych opinii. I chociaż retoryka ta stoi w jawnej sprzeczności z tak zajadle bronionym przez pismo chrześcijańskim światopoglądem, rezygnacja z niej byłaby jednoznaczna z medialną śmiercią „Frondy”.

„Sztuka nie służy do oglądania i interpretowania. Sztuka musi coś robić, czymś być, coś mówić” – zakreślam na czerwono w jednym z manifestów, kiedy kartkuję trzeci numer kwartalnika „Format P”. Tym razem „p” to pasja, protest, plan na przyszłość. Początek roku obfituje w składanie życzeń i robienie postanowień, pasja i protest nie wydają mi się takim złym planem na przyszłość, byleby tylko nie wytracić energii i wytrwać do końca.