Witryna Czasopism.pl

Kunz rozpatruje przykład poezji Artura Szlosarka i Andrzeja Sosnowskiego („Dekada Literacka” nr 2-3/2008, Modernizm jako przestrzeń interpretacji). Wychodzi mu, że obaj są zakorzenieni w tradycji modernizmu, ponieważ wykazują dużą nieufność w stosunku do języka. Pozostała część tekstu Kunza to już protokół interpretacyjnych rozbieżności: każdy z poetów przyjmuje zupełnie inną strategię używania modernistycznego idiomu, niekiedy obarczoną pewnym ładunkiem ironii, choćby z uwagi na to, że nie podobna wejść w buty poetów urodzonych w 1. poł. XX wieku.

Powikłania myśli Schmitta i jego biografii próbuje w „Kronosie” (3/2008) rozwiązać wielu autorów. Twórca Teologii politycznej stanowi bowiem orzech właściwie tak samo trudny do zgryzienia, jak Martin Heidegger wraz ze swoim akcesem do nazistowskiej polityki, odsunięciem Husserla z katedry i sprawowaniem obowiązków rektora uniwersytetu we Fryburgu Bryzgowijskim. Do Schmitta przylgnęła za to nieszczęsna etykietka „prawnika Hitlera” oraz oskarżenia o antysemityzm, którego tropy mają być rozproszone po jego pismach.

Rozważania na tematy bałkańskie dopełnia przedrukowany z „Gazety Wyborczej” wywiad na temat tożsamości pokoleniowej emigrantów, przeprowadzony z socjolożką Anną Wyką. Jak sam tytuł wskazuje (O tożsamości decyduje kultura – nie granice, „Dialog” nr 11/2008) rozmówczyni Marty Strzeleckiej ma dość sceptyczny stosunek do ukutego niedawno pojęcia „eurogeneracji”. Okazuje się bowiem, że emigracja nie jest dla młodego pokolenia doświadczeniem jednoczącym na miarę wielkich momentów historycznych.

Najnowszy „Tygiel Kultury” [7-9 (151-153) 2008] jest świetnym dowodem na to, że słusznie uważa się melancholię za figurę doskonale opisującą sytuację współczesnego człowieka. Periodyk ten, związany z Łodzią i zwykle poświęcający jej najwięcej uwagi, tym razem proponuje właśnie melancholijną lekturę miasta. Pokazano Łódź naznaczoną poczuciem utraty, równocześnie podjęto uniwersalną próbę „wrastania” w miejską przestrzeń dzięki temu, że przywołano jej minione, nieobecne już dziś pejzaże, zarówno duchowe, jak i architektoniczne.