Witryna Czasopism.pl

Za tekst programowy dla „Pograniczy” nr 2 (73) 2008 uznać możemy frapujący esej Ewy Kraskowskiej zatytułowany Dlaczego lubimy czytać powieści uniwersyteckie, ale nie lubimy ich pisać?. Autorka przywołuje w tekście nieznaną u nas powieść Johna Bartha (Giles Goat-Boy, or The Revised New Syllabus of George Giles our Grand Tutor – tytuł spolszcza jako Idzi Koziołek, czyli Poprawiony Nowy Sylabus George'a Gilesa, naszego Wielkiego Tutora), w której odnajdziemy wszystkie ważniejsze cechy powieści akademickiej. Omawia też konieczne składniki takiego dzieła oraz wspomina własną historię zainteresowania się tego typu literaturą.

Wszystkie wywiady zawarte w „Kresach” [4 (72) 2007] uderzają czytelnika przejmującym smutkiem. Dużo się w nich mówi o sposobie odejścia Karpowicza, o otaczającym go nieładzie. Chciałabym jednak zwrócić uwagę także na pogodniejsze aspekty jego biografii. Bo jak stwierdził Bohdan Rubchak, Karpowicz potrafił być też słodki. Z łatwością (jeśli chciał) zjednywał sobie ludzi. Przykładem jego czarujących zdolności może być coroczne obdarowywanie kwiatami wszystkich kobiet na uczelni. Zachwycał jednak zwłaszcza jako twórca, filozof i pedagog. Studenci, którzy wytrwali dzielnie na jego zajęciach, mieli szansę obcować z niezwykłym umysłem i wrażliwością.

Prawdziwym rarytasem nazwę blok dotyczący komiksu portugalskiego. Tekst Niewymierny świat. O komiksie portugalskim został napisany przez Adalberto Barreto i Marcosa Farrajota i przetłumaczony przez Joannę Łątkę. Podczas lektury artykułu trudno się oprzeć wrażeniu, że pomiędzy rynkiem polskim i portugalskim widnieje wiele analogii, takich chociażby, jak podporządkowanie komiksu propagandowym treściom narzucanym przez bezwzględny reżim, po załamaniu się którego nastąpiły artystyczne poszukiwania niezależnych twórców niemających wielu możliwości publikacji...