Witryna Czasopism.pl

Gdybym miała wybrać jedną kategorię dominującą w tekstach zawartych w pierwszym numerze „Herito”, byłaby to kategoria narracji. Odniosłam wrażenie, że redakcja w zasadzie przyjmuje stanowisko bliskie poglądom Haydena White’a z jego narratywistyczną filozofią historii. White podważa obiektywność przekazu historycznego i podkreśla, że każda wizja historii jest tekstem. Przeszłość zaś nie istnieje w oderwaniu od swoich przedstawień i rozmaicie uwarunkowanych interpretacji.

Patrzyłam nieufnie na białostockie „Kartki”, jakbym miała do czynienia z dance macabre, i przekonywałam samą siebie, że trzeba docenić te śmiertelne podrygi – nie każdy jest równie krzepki i bezczelny, by po śmierci powstać z grobu i natychmiast zwoływać festiwal. Festiwal, dodajmy, sponsorowany przez wydawcę, czyli Stowarzyszenie Twórców Kultury „Filmvisage”, ponoć silną instytucję, gwarantującą stabilizację, perspektywy i własną siedzibę dla redakcji, która dotąd obradowała w białostockich knajpach.

Dandys zatem czy koneser kampu z tego Dehnela? I czy kwalifikacje te wnoszą cokolwiek do rozumienia jego postaci i jego twórczości? A w końcu: jaki jest pożytek z kampowych okularów? Odpowiedzi na te i inne pytania warto poszukać w tekście Kucharskiej. Warto także – niechby dla kampowej zabawy – przeczytać cały numer „Arkadii” [25-26/2009].