Witryna Czasopism.pl

Przeprowadzające rozmowę Emilia Kledzik i Joanna Roszak przywołują wypowiedź Pawła Dunin-Wąsowicza sprzed szesnastu lat, a w niej refleksję na wagę złota: „Ta »Lampa« się ukazała, bo wkurwiają mnie pisma tak doskonałe, że przestają wychodzić” („Czas Kultury” nr 5/2009). No właśnie. Wygląda na to, że pism nadmiernie doskonałych jest coraz więcej. Tak jak grzyby po deszczu rosną (jak na drożdżach...), tak doskonałe czasopisma kulturalne w krajobrazie zimowym i noworocznym gromadnie upadają. Wspomnijmy choćby o ostatnich kłopotach „Notatnika Teatralnego”.

„Dekadę Literacką” otwiera dyskusja: Jednym kopnięciem strącony w limbo? O recepcji Czesława Miłosza w latach 2004-2009. Zabierają w niej głos ci, którzy do Miłosza przyznają się otwarcie (Andrzej Franaszek, Jerzy Illg, Marta Wyka i Joanna Zach), a moderuje rozmowę Aleksander Fiut. Zaskakuje ona odbiorcę, gdyż – tak jak cały numer – opiera się na trzeźwych konstatacjach. Punktem wyjścia jest tu rzeczowa obserwacja, wykazująca jasno, że twórczość Miłosza mniej jest dziś obecna w dyskursie publicznym niż można by się spodziewać.

Dziś znów zastanawiam się nad historią narodzin Jezusa i po raz kolejny nachodzi mnie ta sama refleksja. Być może Bóg narodził się w stajni, bo pragnął ciepła i spokoju, chciał przyjść nie tylko do ludzi, ale i do zwierząt? Czy myślenie o bytowaniu ze zwierzętami w kategorii upokorzenia nie jest samolubne i ignoranckie (a na pewno mało ekologiczne)? Mam wrażenie, że myśli redaktorów „Rymsa” (nr 7/2009) biegły po tych samych torach, bo cały numer poświęcono naturze i jej roli w wychowywaniu najmłodszych.