Witryna Czasopism.pl

Problem związku polityki i teologii nie ma tylko wymiaru akademickiego, ale także praktyczny. Jak bowiem inaczej można nazwać dyskusje na tematy najbardziej drażliwe (np. aborcja) albo spór o to, na ile w ogóle instytucje religijne powinny się angażować w sprawy państwa, jeśli nie fundamentalną dyskusją o związki religii i polityki? W tę z grubsza nakreśloną panoramę wpisuje się również najnowszy „Przegląd Polityczny” nr 88/2008, w którym obok obszernego bloku poświęconego gdańszczaninowi, Arturowi Schopenhauerowi, znalazł się korpus tekstów dotyczących teologii politycznej.

„Uliczny” „Czas Kultury” (1/2008) to numer monograficzny, traktujący obrany temat (ulica, fragment przestrzeni publicznej) dość luźno, momentami w oryginalny i niespodziewany sposób. Oprócz tekstów składających się na blok tematyczny otrzymujemy trochę literatury – tym razem wywiad z Bohdanem Zadurą, wiersze Zadury i Andrzeja Niewiadomskiego, dwa opowiadania (Rafał Cekiera, Marian Lech Bednarek) oraz krótką rozmowę z autorką Czarnobylskich truskawek, Vesną Goldsworthy.

Dziś o dotarciu do sztuki decyduje często odpowiednia promocja, w której niebagatelną rolę odgrywają również prace z gatunku krytyki filmowej. Teksty krytyczne, także te dotyczące literatury, są pośrednikiem między potencjalnym adresatem dzieła a samym dziełem. Od nich częstokroć zaczyna się poznawanie nowych książek czy filmów. W przypadku kinematografii azjatyckiej nie znajdziemy jednak wielu opracowań ani obcojęzycznych, ani w języku polskim. Amatorzy kina chińskiego tym bardziej docenią więc tekst Iwony Cegiełkówny Kino zza chińskiego muru. Filmy Jia Zhang-Ke („Kino” nr 5/2008).

Ana Paula Tavares to licząca sobie pięćdziesiąt sześć lat angolska prozaiczka i poetka, której dzieła prezentowane są w Polsce po raz pierwszy – na łamach „Literatury na Świecie” (nr 1-2/2008). Debiutowała w 1985 roku tomem poetyckim Rytuały przejścia. W swoim dorobku posiada obok liryków także utwory pisane prozą. O twórczości Tavares (o czym łatwo przekonać się z rozmowy przeprowadzonej z pisarką) nie można mówić jedynie w kontekście tematyki genderowej czy tematyki postkolonialnej.