Witryna Czasopism.pl

Figura humanisty odgrodzonego od świata murem książek (w wersji soft Głowińskiego) lub siedzącego na ich stertach niczym bohaterka Fraglesów Wiedźma Ple-Ple na górze śmieci (wersja hard Marii Janion) powraca nawet w takich nieoczekiwanych miejscach jak wspomnieniowa biografia Ryszarda Kapuścińskiego, napisana przez Jarosława Mikołajewskiego. W Sentymentalnym portrecie… reportera wśród serii zdjęć z jego gabinetu (oczywiście także przeładowanego książkami) znalazła się szczególna fotografia podpierającej strop belki (gabinet znajduje się na poddaszu) z przyczepioną do niej kartką ze słowami Pliniusza Młodszego: Nulla dies sine Linea.

Tekst literacki w rękach zbliżonych światopoglądowo postaci może być wykorzystywany do zupełnie innych celów. Na użytek artykułu relacje zachodzące pomiędzy literaturą i konkretną krytyczką feministyczną nazwano strategią ja – tekst – świat (Kinga Dunin), strategią ja – tekst – świat – ja (Kazimiera Szczuka) i świat – tekst – ja (Inga Iwasiów). Projekty te mają wiele wspólnego z typami artysty: zaangażowanego, ekstrawertyka i tworzącego przede wszystkim dla siebie, dla własnej przyjemności. Wbrew powszechnej opinii krytyka literacka spod znaku feminizmu nie jest monotematyczna i nie cechuje jej jednorodna retoryka.