Nr 13 (95)
z dnia 2 maja 2004
powrót do wydania bieżącego
 
komunikaty | przegląd prasy | wybrane artykuły | konkursy | autorzy | archiwum     
 

ZA GÓRAMI, ZA DECHAMI…
   
Klara Kopcińska

   
   
To, co – w kontekście polskiego rynku mediów – naprawdę imponuje, to fakt, że „Fluidowi” udaje się podobnie wykorzystywać na swoich łamach reklamy. Zastosowanie takiego sposobu na reklamę rozpoznaje się po tym, że jak już człowiek odróżni wreszcie co jest, a co nią w danym numerze nie jest, to tak się zmęczy, że odkłada pismo na kupkę „do recyklingu” i nie wnika w treść artykułów. Nie zalecam jednak tej metody w przypadku „Fluidu”, bo – o dziwo – tytuł ten, choć adresowany niewątpliwie do pokolenia wychowanego w kręgu kultury obrazkowej, teksty ma zadziwiająco poważne.



 
    PROBLEMY Z ZAGŁADĄ

Robert Ostaszewski

   
   
Najbardziej zainteresowały mnie te z tekstów pomieszczonych w „Literaturze na Świecie”, które przedstawiają i analizują przypadki skandalizujące. Ernst van Alphen (Zabawa w Holokaust) pisze o dziełach należących do kategorii „toy art”, czyli wykorzystujących formę dziecięcych zabawek. Badacz przywołuje przykłady trzech takich dzieł, które prezentowane były widzom w atmosferze skandalu: Davida Levinthala Mein Kampf (1994-1996; fotografie ukazujące sceny z wojny czy obozów koncentracyjnych inscenizowane przy użyciu figurek „żołnierzyków”), Ram Katzira Twoja książeczka do kolorowania (1996; dokumentalne zdjęcia z okresu wojny podane w formie dziecięcych „kolorowanek”) i przywoływaną już przeze mnie pracę Libery LEGO. Obóz koncentracyjny.



 
    PRORADIOWO, Z CHARAKTEREM

Miłka O. Malzahn

   
   
Za siedmioma rzekami, za siedmioma górami, a tak naprawdę na konkretnej częstotliwości nadaje stacja radiowa, na której wychowało się mnóstwo fajnych ludzi. Ta stacja desperacko trwa, choć jej własne szefostwo powoli ją psuje, wyznając wiarę bezwzględnej słuchalności i polepszając ją bynajmniej nie polepszaczami E13 czy jakoś tam. To oczywiście...



 
    FILM W SZKOLE, SZKOŁA W FILMIE

Katarzyna Wajda

   
   
„Banały bywają odkrywcze” – tak mój przyjaciel podsumował Być i mieć, szkoda, że życie potrafi do najpiękniejszej historii dopisać gorzki epilog. Film miał swoją premierę dwa lata temu w Cannes, od tamtej pory święci tryumfy na całym świecie i w każdym niemal artykule na jego temat jest wzmianka o procesie, który pan Lopez wytoczył realizatorom filmu – jak łatwo się domyślić, chodzi o udział w zyskach, „mieć” po prostu przysłoniło „być”. Philibert jednak nadal ciepło mówi o swoim bohaterze i próbuje dlań znaleźć usprawiedliwienie.