Dwa miesięczniki, poznański „Arkusz” i warszawska „Res Publica Nowa”, jeszcze do niedawna uznawane były za pisma stabilne, a nawet, w porównaniu z innymi tytułami prasy kulturalnej czy społeczno-kulturalnej, bogate. Wychodziły regularnie, miały, zdawać się mogło, pewnych finansowo wydawców: w przypadku „Arkusza” była to Oficyna Wydawnicza Wielkopolski, „Res Publiki” – „Polityka” Spółdzielnia Pracy. Okazało się jednak, że majowy numer poznańskiego miesięcznika będzie jego ostatnim, natomiast warszawskie pismo od wakacji zamienione zostanie w kwartalnik.

Co ma jednak zrobić ktoś, kto nad rozkosze plażowej lektury przedkłada ciemność kinowej sali? Jeśli nawet jest gdzie pójść i jest z kim pójść, to okazuje się, że nie ma za bardzo na co. Producenci i dystrybutorzy zakładają – logicznie zresztą – że w wakacje się wypoczywa, dlatego nie warto wprowadzać na ekrany bardziej ambitnych pozycji. Króluje zatem – tu użyję terminu Jaromira Rutkowskiego – kino plażowe, a jego kwintesencją jest film Aniołki Charliego: Zawrotna szybkość, którego recenzję, pióra tegoż krytyka, zamieścił „TIN. Tygodnik Internetowy” w jednym ze swoich wakacyjnych wydań, recenzję pod znaczącym tytułem Gry z wyrazem »dupcia«.